Vandaag kan ik weer een jaardoel succesvol afvinken. Tenminste, als ik de Almere City Run uitloop. De tijd maakt dan niet zoveel uit, want het jaardoel stelt dat het uitlopen van tenminste één halve marathon voldoende is.

Het is beter weer dan vorig jaar tijdens de eerste editie toen het bleef gieten. Vandaag is het niet te warm, af en toe miezert het een heel  klein beetje, maar er staat met name een stevig windje. Ten opzichte van vorig jaar is het parcours van de halve marathon aangepast. In plaats van drie rondjes Weerwater worden het nu twee rondjes, waarbij vanaf het verste punt weg een waaier langs het kasteel en het Vliegerpark gemaakt wordt. Teveel mensen hadden kennelijk geklaagd over het rondjes lopen. Ik vind het meestal niet zo erg. Je weet ongeveer waar je al zit, en meestal gaat het tweede rondje daardoor een stuk sneller voorbij.

Ik loop een beetje verloren rond voor de start. Kom dan André tegen voor een praatje, en Hans die ook bij de ATC Ten Miles kwam kijken. Hans heeft 25 jaar gepassioneerd gelopen, maar is kort na z’n VUT bij LVNL moeten stoppen met lopen vanwege slijtage aan z’n knie (of heup). In het startvak vraagt iemand achter me of ik al start-up klaring ontvangen heb. Dat moet een KLM’er zijn. Inderdaad, een ICT’er van het Hub Control Center. Altijd net ietsjes ernaast he; wij geven de start-up klaring in plaats van die te ontvangen! Maar goed, het shirt werkt dus en ik kom er de laatste minuten voor de start mee door.

Dan zijn we eindelijk weg. Voor een rondje inhouden. Ik reken nergens op, maar hoop op 1:45. Dat haal ik als ik strak 12 km/h loop. Zo snel mogelijk wil ik dat tempo gaan lopen. Niet aan de verleiding toegeven om harder te gaan. Dat lukt aardig. Na een paar kilometer lig ik zo’n dertig seconden voor op m’n schema. En dat zal zo de hele wedstrijd blijven. Terwijl ik bij de vier drankposten wel wandel vanwege mijn inmiddels bekende handicap bij het lopend drinken.

Als we onze waaier langs het kasteel gemaakt hebben moet de stoet van de halve weer invoegen in het pak dat gevormd wordt door de achterhoede van de 14 en de middenmoot van de 7 km wedstrijd. Het enige minpuntje van het parcours. Het is erg druk, de snelheden wijken 

teveel af, en men loopt erg rustig breeduit over de weg. Dat is geen kritiek, maar slechts een observatie. Het zorgt ervoor dat het groepje van een man of tien dat zich had gevormd elkaar kwijtraakt. Vanaf het Oor zal ik grotendeels alleen verder moeten. Achteraf zie ik dat ik het grootste deel van m’n groepje achter me heb gelaten, terwijl ik dacht dat ze aan de voorkant ontsnapt waren.